Eretria News

Έγιναν καταγγελίες, κινητοποιήθηκε αμέσως, μη έχοντας άλλη επιλογή, η αστυνομία, ήρθαν περιπολικά να επιβάλουν τη διακοπή αυτής της επικίνδυνης για τη δημόσια ασφάλεια και τάξη ενέργειας.

Αλλά, για να φωτιστούν καλύτερα τα γεγονότα, ας διασαφηνιστεί ότι πρόκειται για μια μικρή εις πλάτος επέκταση ενός ήδη υπάρχοντος κτηρίου στον αύλειο χώρο του Ναού, η οποία δεν «εμποδίζει» τη θέα σε κανέναν από τους γείτονες. Παρ’ όλα αυτά είναι, σύμφωνα με τους νόμους της ευνομούμενης πολιτείας μας, αδιαμφισβήτητα μια παράνομη και διωκτέα πράξη.

Είμαστε λοιπόν παράνομοι. Αλλά είναι νόμιμοι εκείνοι που αποφάσισαν ότι η δωρεάν περίθαλψη είναι παροχή πολυτέλειας και προσπαθούν σταδιακά να την εξαφανίσουν.

Είμαστε παράνομοι. Αλλά είναι νόμιμοι εκείνοι που είδαν ότι κάτι δεν πάει καλά στον λογαριασμό και αποφάσισαν εν μιά νυκτί να περικόψουν τις συντάξεις, δηλαδή τα χρήματα των εργαζομένων που χρόνια αποταμιεύονταν, καθώς και τους μισθούς, γιατί στο κάτω κάτω της γραφής το είχαμε παρακάνει με την καλοπέραση.

Είμαστε παράνομοι. Αλλά είναι νόμιμοι εκείνοι που αποφάσισαν να καταργήσουν εργασιακά κεκτημένα δεκαετιών, για να εξυπηρετήσουν συμφέροντα ενός παγκόσμιου συστήματος διακυβέρνησης και καταπάτησης της ανθρώπινης ελευθερίας.

Είμαστε παράνομοι. Αλλά είναι νόμιμοι εκείνοι που αποφάσισαν να διακόψουν τα επιδόματα των αναπήρων αδερφών μας.

Είμαστε παράνομοι. Αλλά είναι νόμιμοι όσοι διέταξαν τη συγχώνευση σχολείων και νοσοκομείων.

Είμαστε παράνομοι. Αλλά είναι νόμιμοι εκείνοι που εξοβέλισαν τις εικόνες από τα δημόσια σχολεία, που πετούν σταδιακά στον κάλαθο των αχρήστων το μάθημα των Θρησκευτικών, που διαστρέφουν την ελληνική ιστορία και που προωθούν μια παιδεία χωρίς Χριστό και ηθικές αξίες.

Είμαστε παράνομοι. Αλλά είναι νόμιμοι εκείνοι που με τις αποφάσεις τους δημιουργούν στρατιές ανέργων και νέων που μεταναστεύουν προς εύρεση εργασίας.

Είμαστε παράνομοι. Αλλά είναι νόμιμοι εκείνοι που ξεπουλούν τον δημόσιο πλούτο στα ξένα συμφέροντα.

Είμαστε παράνομοι και ήρθαν περιπολικά να μας σταματήσουν. Κανένα περιπολικό δεν ήρθε όμως για τους ηθικούς αυτουργούς των χιλιάδων αυτοκτονιών και για εκείνους που οδηγούν όλο και περισσότερους συνανθρώπους μας να ψάχνουν στα σκουπίδια για τροφή.

Είμαστε παράνομοι, γιατί επεκτείναμε ένα κτήριο στην αυλή μας. Και μας έγινε καταγγελία. Και θα πληρώσουμε. Αλλά δεν θα πληρώσουν τίποτε όσοι παρανόμως έχτισαν μεγαθήρια καταπατώντας δημόσιες εκτάσεις, αιγιαλούς και δάση.

Είμαστε παράνομοι. Αλλά είναι νόμιμοι όλοι εκείνοι οι οποίοι δέχονται παθητικά όλα τα παραπάνω, χωρίς να προσπαθούν να αλλάξουν κάτι, έστω και με μια κίνηση καλής θελήσεως και στήριξης προς τον άνθρωπο δίπλα τους.

Είμαστε παράνομοι. Αλλά κυρίως είναι νόμιμη η συνείδηση όσων αποφασίζουν να καταγγείλουν μια οικοδομική επέκταση για τη δημιουργία πνευματικού κέντρου. Γιατί όχι εξάλλου: καταγγέλλουν κάτι το οποίο αντικειμενικά δεν επιτρέπεται. Και έχουν νόμιμη συνείδηση, γιατί δυσκολεύουν την πραγματοποίηση ενός έργου, που δεν γίνεται για να επωφεληθεί ένα συγκεκριμένο άτομο, αλλά γίνεται για όλους. Για τα παιδιά του Κατηχητικού, που θα παίξουν, θα τραγουδήσουν, θα χαρούν με Χριστό. Για όλους τους ενορίτες, που θα πάρουμε τον καφέ μας, θα παρακολουθήσουμε μια εκδήλωση, θα γνωρίσουμε ο ένας τον άλλο δημιουργώντας μια αγαπητική σχέση, μια σχέση εν Χριστώ.

Είναι νόμιμη η συνείδηση και όσων ανέχονται τέτοιες άνανδρες και μικροπρεπείς επιθέσεις προς την Εκκλησία. Δεν κάνουν τίποτε παράνομο, όταν ανέχονται μια κοινωνία, ελληνική κοινωνία, που δηλώνει ευθαρσώς ότι δεν χρειάζεται τον Χριστό και που διώκει το Σώμα Του.

Γιατί, όταν στρέφεσαι εναντίον μιας ενορίας, δεν τιμωρείς ούτε τον ιερέα ούτε τον κάθε πιστό ξεχωριστά.

Διώκεις την ίδια την Εκκλησία, που είναι Σώμα Χριστού.

Εκείνη την Εκκλησία όπου θα καταφύγει ο καθένας, και εσύ ο ίδιος τελικά, όταν θα έχεις ανάγκη.

Είμαστε παράνομοι λοιπόν. Και πώς να μην είμαστε, αλήθεια, παράνομοι σε μια τέτοια χώρα, σε μια τέτοια κοινωνία, όπου τα πάντα έχουν διαφθαρεί, όπου τα πάντα έχουν ανατραπεί, όπου όλες οι αξίες έχουν ξεριζωθεί;

Πώς να μην είμαστε παράνομοι σε μία κοινωνία που ανέχεται και χειροκροτεί για χρόνια το κακό;

Πώς να μην είμαστε παράνομοι σε μία κοινωνία που βιάζεται και γελάει;

Πώς να μην είμαστε παράνομοι ως μέλη της Εκκλησίας, αφού αποφασίσαμε, μέσα σε μια τέτοια εγωκεντρική κοινωνία, να είμαστε, όπως θα έλεγε και ο Μακρυγιάννης, στο «εμείς» και όχι στο «εγώ»;

Πώς να μην είμαστε παράνομοι σε μία κοινωνία που εχθρεύεται τον Δημιουργό της και φθονεί ως μαριονέτα του διαβόλου ό,τι καλό;

Ποιος θα ήθελε να είναι νόμιμος σε μια τέτοια κοινωνία;