Eretria News

Σε … μνημείο κρατικής και δημοτικής αδιαφορίας, σε χαρακτηριστικό παράδειγμα εγκατάλειψης και απαξίωσης της δημόσιας περιουσίας και σε ιστορία γραφειοκρατικής τρέλας έχει μετατραπεί ένα… όνειρο.

Το όμορφο αυτό νησάκι, που συνδέεται με γέφυρα με την πόλη της Ερέτριας, είχε από τη δεκαετία του ’60 αξιοποιηθεί και πέρασαν από εκεί χιλιάδες επισκέπτες. Περιλαμβάνει ένα ξενοδοχειακό συγκρότημα που αποτελείται από δύο κεντρικά κτίρια, τα οποία στεγάζουν συνολικά 52 δωμάτια, 46 μπανγκαλόου, εγκαταστάσεις μίνι γκολφ, τένις, βόλεϊ και πινγκ πονγκ, πάρκινγκ 300 αυτοκινήτων, εστιατόριο και beach bar. Κι όλα αυτά πάνω από μια μεγάλη παραλία με πεντακάθαρα νερά και ακριβώς απέναντι από το νησί Αγία Τριάδα, το οποίο πωλείται αντί 15 εκατ. ευρώ από την εφοπλιστική οικογένεια Παπανικολάου.

Οι εντυπωσιακές αυτές εγκαταστάσεις έχουν εγκαταλειφθεί εδώ και χρόνια, αλλά κανείς δεν σκέφτηκε να βάλει έστω έναν φύλακα να προστατεύει τον χώρο. Αποτέλεσμα; Τα κτίρια έχουν ρημάξει, κλέφτες έχουν αφαιρέσει τα πάντα, ενώ από παντού κρέμονται καλώδια, σωλήνες αιρκοντίσιον, σπασμένα καθίσματα, το μπαρ και το εστιατόριο με ένα διαλυμένο τραπέζι μπιλιάρδου, σπασμένα τζάμια.
Πήραν και τα σεντόνια
Αυτοί που έκαναν πλιάτσικο πήραν μέχρι τις κουβέρτες και τα σεντόνια, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη υπάρχουν τεράστια ψυγεία και φούρνοι στην κουζίνα του εστιατορίου. Το εντυπωσιακό είναι ότι και σήμερα δεν υπάρχει κανείς να φυλάει τον χώρο, ο οποίος ανήκει στο Δημόσιο και παραχωρήθηκε προς αξιοποίηση στον Δήμο Ερέτριας.
Μια εκπληκτική έκταση με έτοιμες εγκαταστάσεις ρημάζει κι έχει μετατραπεί ενίοτε σε χώρο φιλοξενίας παράνομων μεταναστών. Ο λόγος; Η απίστευτη γραφειοκρατία και οι έριδες μεταξύ της δημοτικής Αρχής και της Εταιρείας Ακινήτων του Δημοσίου, η οποία είχε το ακίνητο στο χαρτοφυλάκιό της.
Εδώ και αρκετά χρόνια παραχωρήθηκε στον Δήμο Ερέτριας η δυνατότητα εκμετάλλευσης των 19 στρεμμάτων του νησιού, καθώς και του κινητού εξοπλισμού του με χρονική διάρκεια μέχρι το 2043. Ο δήμος είχε την υποχρέωση να προχωρεί σε διαγωνισμούς εκμίσθωσης του χώρου και να εισπράττει τα μισθώματα.
Ωστόσο, μια καλή προσπάθεια που έγινε πριν από μία δεκαετία έμεινε στη μέση και ο τελευταίος ενοικιαστής αποχώρησε από τις ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις το 2008. Εκτοτε το «Νησί των Ονείρων» μοιάζει με σκηνικό από κινηματογραφική ταινία ή με μια πόλη που ξαφνικά έφυγαν οι κάτοικοι και έμειναν τα κτίρια να ρημάζουν.
Σύμφωνα με πληροφορίες, τον τελευταίο έναν χρόνο βρίσκονται σε εξέλιξη διαπραγματεύσεις μεταξύ του δήμου και της ΕΤΑΔ, ώστε να «αναστηθεί» το νησί και να δοθεί ξανά για αξιοποίηση. Πέρυσι τον Σεπτέμβριο ο μέχρι πρότινος δήμαρχος Ερέτριας, Βασίλης Βελέντζας, είχε συμφωνήσει με τον διευθύνοντα σύμβουλο της ΕΤΑΔ, Γρ. Δούνη, την κοινή προσπάθεια για την έναρξη νέας διαγωνιστικής διαδικασίας, προκειμένου να βρεθεί επενδυτής. Είχε συμφωνηθεί να καταρτιστούν άμεσα τα τεύχη δημοπράτησης και να ξεκινήσει ο διαγωνισμός, καθώς υπήρχε έντονο ενδιαφέρον από τη Βρετανία και τις ΗΠΑ.
Η συμφωνία προέβλεπε τη μακροχρόνια μίσθωση της έκτασης και είχε διαφημιστεί ως η πρώτη παραχώρηση ελληνικού νησιού, έστω κι αν το Πεζονήσι συνδέεται με τη στεριά. Τα σχέδια έμειναν και πάλι στα χαρτιά, πιθανότατα και λόγω των δημοτικών εκλογών, μέχρι να αναλάβει η νέα Αρχή. Σύμφωνα με πληροφορίες, το «Νησί των Ονείρων» θα συνεχίσει να τελεί υπό παραχώρηση στον δήμο, ωστόσο θα υπάρξουν χρονοδιαγράμματα σχετικά με τον χρόνο αξιοποίησής του.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι τους επόμενους μήνες θα προκηρυχθεί ο διαγωνισμός ώστε ο επενδυτής να προχωρήσει στο σχέδιο μετατροπής του χώρου σε σημαντικό τουριστικό προορισμό. Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο δήμος «απειλήθηκε» με άρση της παραχώρησης του νησιού, το οποίο θα περνούσε στα χέρια του ΤΑΙΠΕΔ για να μπει στο χαρτοφυλάκιο με τα προς πώληση ακίνητα του Ταμείου.
Η ιστορία του νησιούΣτα τέλη της δεκαετίας του ’60 το «Νησί των Ονείρων» ήταν πράγματι ένα όνειρο για τους παραθεριστές. Λειτουργούσαν άψογα τα τουριστικά καταλύματα, ντισκοτέκ, εστιατόριο και μια παραλία σχεδόν… ιδιωτική. Το ιδιοκτησιακό καθεστώς ήταν πάντοτε περίπλοκο μέχρι που η χούντα επιχείρησε να το ξεμπλέξει. Δόθηκε στον ΕΟΤ για χρήση και εκμετάλλευση για 75 χρόνια με στόχο να περάσει στα χέρια επιχειρηματία που σχετιζόταν με το καθεστώς.
Με τη μεταπολίτευση η υπόθεση πήγε στα δικαστήρια και μέχρι τον Αρειο Πάγο, έτσι ώστε να παραχωρηθεί το «φιλέτο» των 19 στρεμμάτων του νησιού στον Δήμο Ερέτριας. Κατόπιν διαγωνισμού, η έκταση δόθηκε προς αξιοποίηση στην εταιρεία REST CLUB ΑE, η οποία επένδυσε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στον εξοπλισμό.
Γύρω στο 2008, όμως, η εταιρεία παρέδωσε το ακίνητο ύστερα από έξωση του Δήμου Ερέτριας. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο μισθωτής έφυγε διότι αποδείχθηκε ότι δεν είχε προηγηθεί δημόσιος διαγωνισμός και ουσιαστικά έγινε απευθείας ανάθεση με ενοίκιο 100.000 ευρώ το εξάμηνο. Από το 2008 το ακίνητο βρίσκεται στα αζήτητα καθώς έγιναν δύο διεθνείς διαγωνισμοί από την προηγούμενη διοικητική Αρχή χωρίς να υπάρξει ενδιαφέρον.
Ωστόσο, γύρω στο 2010 στο τραπέζι έπεσε πρόταση από τον Ελληνοαμερικανό επιχειρηματία Λάμπρο Αποστολόπουλο, ο οποίος είχε καταγωγή από την Ηλεία, αλλά έζησε χρόνια στην Ερέτρια. Ο Αποστολόπουλος το 1996 ίδρυσε στο Μπάφαλο την εταιρεία Safespan Platform Systems Inc., που ειδικεύεται στις επισκευές γεφυρών και το 2010 ήρθε στην Ελλάδα και κατέθεσε πρόταση αξιοποίησης του νησιού.
Σκοπός του ήταν να επενδύσει περί τα 5 εκατ. ευρώ για να φτιάξει το ξενοδοχείο, τα μπανγκαλόου, ένα μπιτς μπαρ και θεματικό πάρκο για την αρχαία Ελλάδα. Αλλωστε, ο χώρος ενδείκνυται και για σειρά άλλων πολιτιστικών δράσεων, καθώς διαθέτει μεγάλο χώρο πάρκινγκ για τουλάχιστον 600 αυτοκίνητα, καθώς και ένα εκκλησάκι.
Ο επιχειρηματίας έμπλεξε σε έναν κυκεώνα γραφειοκρατίας και αντιπαραθέσεων μεταξύ του δήμου και της ΕΤΑΔ, η οποία το 2012 απαγόρευσε να προχωρήσουν διαδικασίες αξιοποίησης χωρίς να ερωτηθεί. Σε επιστολή προς τον τότε δήμαρχο αναφερόταν χαρακτηριστικά: «Δεν συμφωνούμε στην προκήρυξη δημόσιου πλειοδοτικού διαγωνισμού εκμίσθωσης της τουριστικής μονάδας, εκκρεμούσας της γενομένης ανάκλησης της παραχώρησης, αλλά σας καλούμε να απόσχετε από κάθε ενέργεια ή/και πράξη αναφορικά με το εν λόγω ακίνητο, διοίκησης και διαχείρισης της ΕΤΑΔ, διατηρώντας κάθε νόμιμο δικαίωμα για την προστασία της περιουσίας μας».
Ετσι, το «στολίδι» της περιοχής παρέμεινε αναξιοποίητο, αφού υπήρχαν τεράστιες διαφορές σχετικά με το ποιος είναι ο ιδιοκτήτης του «Νησιού των Ονείρων».
Αξίζει να σημειωθεί, πάντως, ότι ο δήμος, απέτυχε τις τελευταίες δεκαετίες να κάνει τον ξενοδόχο αδυνατώντας να περιφρουρήσει τον χώρο ο οποίος είναι «φιλέτο» για το ελληνικό Δημόσιο. Μάλιστα, το 1992 είχε συσταθεί η Δημοτική Επιχείρηση Νησί των Ονείρων (ΔΕΝΟ) ως Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου με σκοπό την τουριστική εκμετάλλευση, αλλά έμεινε στην Ιστορία ως «βουνό αδιαφάνειας».
Βρίσκεται μάλιστα υπό εκκαθάριση και σε έκθεση ορκωτών λογιστών για την περίοδο 1999-2002, αποκαλύπτεται εισφοροδιαφυγή που έφτανε στα 31 εκατ. δραχμές για το ΙΚΑ, αλλά και έκδοση πλαστών τιμολογίων.
Στο Παλιούρι ο Ιβάν Σαββίδης απέκτησε από το Δημόσιο αντί 14 εκατ. ευρώ έκταση 211 στρεμμάτων και σκοπεύει να επενδύσει 80 εκατ. για ανάπτυξη κατοικιών και ξενοδοχειακών υποδομών. Στην ίδια περιοχή και συγκεκριμένα στο Κάνιστρο η ρωσική εταιρεία Med Sea and Health, σχεδιάζει ξενοδοχειακή μονάδα 640 κλινών με υδροθεραπευτικό ιαματικό κέντρο, μαρίνα φιλοξενίας 90 σκαφών αναψυχής και έναν οικισμό 150 παραθεριστικών κατοικιών σε έκταση 330 στρεμμάτων.